Foniatryczne i fonacyjne uwarunkowania dobrostanu dzieci z desonoryzacją

Autor

  • Lilianna Konopska Uniwersytet Szczeciński Instytut Pedagogiki, Katedra Pedagogiki Specjalnej
  • Elżbieta Teresińska Indywidualna Specjalistyczna Praktyka Lekarska, Szczecin

Słowa kluczowe:

dysfonia, desonoryzacja, dyslalia, maksymalny czas fonacji, dzieci

Abstrakt

W pracy przedstawiono wyniki badań nad desonoryzacją w dyslalii dotyczące foniatrycznych i fonacyjnych uwarunkowań dobrostanu dzieci z zaburzeniami w realizacji dźwięczności fonemów obstruentalnych. U ponad połowy badanych dzieci z desonoryzacją w badaniu foniatrycznym stwierdzono występowanie zaburzeń głosu o typie dysfonii. W badaniu logopedycznym u dzieci z desonoryzacją stwierdza się nieprawidłowości dotyczące emisji głosu i maksymalnego czasu fonacji, które są wskazaniem do skierowania dziecka na badanie foniatryczne. W przypadku zaburzeń desonoryzacyjnych ważnym warunkiem prawidłowego logopedycznego postępowania diagnostyczno- terapeutycznego jest badanie foniatryczne i specjalistyczne leczenie.

Pobrania

Download data is not yet available.

Dane pomiarowe

Dane pomiarowe są ładowane ...

##submission.downloads##

Opublikowane

2020-06-06

Jak cytować

Konopska, L. i Teresińska, E. (2020) „Foniatryczne i fonacyjne uwarunkowania dobrostanu dzieci z desonoryzacją”, Logopedia, 49(1), s. 25–46. Dostępne na: https://logopedia-ptl.pl/index.php/logopedia/article/view/100 (Udostępniono: 3grudzień2024).

Numer

Tom 49 Nr 1 (2020): Logopedia

Dział

Rozprawy

Licencja

Copyright (c) 2020 Logopedia

Creative Commons License

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.