Domowy język migowy jako alternatywa dla dwujęzyczności migowo-mówionej dzieci niesłyszących wychowujących się w słyszących rodzinach

Autor

  • Katarzyna Niezręcka Uniwersytet Jana Kochanowskiego w Kielcach, Instytut Literaturoznawstwa i Językoznawstwa

Słowa kluczowe:

język migowy, domowy język migowy, rozwój mowy dziecka z wadą słuchu, dwujęzyczność, wada słuchu

Abstrakt

Dwujęzyczność migowo-mówiona dzieci z wadami słuchu wzbudza wiele wątpliwości wśród słyszących rodziców, którym przyszło skonfrontować się z głuchotą swoich dzieci. Choć badania wskazują, że równoczesne uruchamianie kanału pozawerbalnego i mówionego przynosi wiele korzyści dla rozwoju umiejętności komunikacyjnych, to w rodzinach słyszących jej obecność nie jest oczywista (Ostrowska-Hązła 2021). Użycie kodu migowego nie oznacza, że w terapii należy całkowicie zrezygnować z mowy fonicznej na rzecz języka migowego. Wciąż jednak można usłyszeć o jego negatywnym wpływie na rozwój językowy dzieci z wadami słuchu (Jakoniuk-Diallo, Rożek 2021).
W artykule omawiam zjawisko bilingwizmu migowo-mówionego u niesłyszących dzieci, wychowujących się w słyszących rodzinach, w których stosuje się tak zwany „domowy język migowy”. „Domowy język migowy” rozumiany jest jako zbiór podstawowych znaków migowych, stosowanych w środowisku domowym pacjenta, opartych na daktylografii. System ten może okazać się pomocny w początkowych etapach życia niesłyszącego dziecka oraz stanowić podstawę do rozwoju dwujęzyczności migowo-mówionej o charakterze sekwencyjnym.

Pobrania

Download data is not yet available.

Dane pomiarowe

Dane pomiarowe są ładowane ...

##submission.downloads##

Opublikowane

2024-12-12

Jak cytować

Niezręcka, K. (2024) „Domowy język migowy jako alternatywa dla dwujęzyczności migowo-mówionej dzieci niesłyszących wychowujących się w słyszących rodzinach”, Logopedia, 53, s. 141–155. Dostępne na: https://logopedia-ptl.pl/index.php/logopedia/article/view/277 (Udostępniono: 15luty2025).