Związek pomiędzy możliwościami komunikacyjnymi, jakością życia i aktywnością fizyczną osób starszych

Abstrakt

Jakość życia osób starszych jest ważnym problemem społecznym ze względu na zmiany demograficzne związane z wydłużaniem się średniej długości życia. Wraz z wiekiem pojawiają się liczne problemy zdrowotne, najczęściej wady wzroku i słuchu. Konsekwencja niedosłuchu uwarunkowanego wiekiem są trudności związane z możliwościami komunikacyjnymi. To z kolei wpływa na jakość życia, relacje z bliskimi, efektywność kontaktów społecznych.

Celem badania, przeprowadzonego wśród 116 osób w wieku powyżej 60 lat – mieszkańców Polski południowo-wschodniej – była próba analizy zależności między możliwościami komunikacyjnymi (określono za pomocą kwestionariusza samooceny SAC) a jakością życia (kwestionariusz WHOQOL-BREF). Na podstawie uzyskanych wyników stwierdzono, że jakość życia starszych osób dorosłych kształtuje się na poziomie przeciętnym, a ich możliwości słuchowe określane są jako dobre. Im wyższa ocena zdrowia, aktywności i sprawności fizycznej, tym wyższa jakość życia, co wiązało się również z nieco lepszymi możliwościami komunikowania się z otoczeniem. Niższą jakość życia w zakresie zdrowia fizycznego, relacji społecznych, zakresu komunikacji, deklarowali respondenci z grupy powyżej 70. roku życia. Mężczyźni nieco częściej niż kobiety wskazywali na gorsze możliwości komunikacyjne. Nie stwierdzono zależności między jakością życia badanych a samooceną ich możliwości komunikacyjnych. Istnieje potrzeba wprowadzenia rozwiązań wspierających profilaktyczną aktywność fizyczną w grupach starszych dorosłych i młodszych, która wpłynęłaby na jakość życia, a także mogłaby przyczynić się do poprawy jakości komunikacji, m.in. poprzez poszerzenie sieci kontaktów interpersonalnych.