Czy (a)symetria w obrębie kompleksu orofacjalnego może być związana z preferencją ręki?

Abstrakt

Wprowadzenie: Okolica ustno-twarzowa jest przestrzenią wspólną dla różnych czynności prymarnych, takich jak na przykład przyjmowanie pokarmu i czynności sekundarnej – mowy. Podczas mówienia język w tylnej części jest usztywniony, podparty za pomocą podniesienia swych boków i ich kontaktu z częściami twardymi jamy ustnej tej okolicy. Podparcie języka jest cechą biologiczną niezależną od języka mówcy. Ruchy wykonywane podczas mówienia opierają się na ruchach wynikających z czynności prymarnych. Badania opisywane w niniejszym artykule dotyczą żucia, czynności wymagającej skoordynowanej pracy różnych mięśni, która może odbywać obu- lub jednostronnie. Główną hipotezą (H1) w tym badaniu jest zależność dwóch zmiennych: zmiennej zależnej (DV), czyli preferencji strony żucia (PCS) oraz zmiennej niezależnej (IV), czyli preferencji ręki opisywanej przez współczynnik Laterality Quotient (LQ).
Metody: Próba składa się z 230 uczestników w wieku 21–43 lat. Do uchwycenia rozkładu zmiennych wykorzystano statystyki opisowe. Współczynnik korelacji rang Spearmana wskazywał na słabą korelację między preferencją strony żucia oraz preferencją ręki (-0,24), dlatego w kolejnym kroku zastosowano test Chi-kwadrat w celu sprawdzenia związku między zmiennymi. Na koniec oszacowano model regresji, aby ocenić powyższą zależność.
Wyniki i wnioski: Zauważono, że u większości badanych dominuje raczej jednostronny model żucia, przy czym u ponad połowy badanych preferowana strona żucia znajduje się po tej samej stronie co ręka dominująca. Jednocześnie około 1/3 uczestników podczas żucia używa jednakowo obu stron. Analiza, zarówno test Chi-kwadrat, jak i model regresji, potwierdziła, że preferowana strona żucia jest istotnie związana z preferencją ręki.